پوشش نامناسب  امروز داشتم می رفتم موسسه مون. سر کوچه اش ظاهر یک خانم توجهم رو جلب کرد. اول فکر کردم سنش کمه که با این ظاهر اومده! اما نه، بزرگ بود. روم رو بر گردوندم. اما ذهنم مشغول شد که مگه میشه نزدیک حرم امام رضا علیه السلام یه همچین ظاهری؟؟؟ سعی کردم مثل خیلی از اوقات بی تفاوت از کنارشون رد بشم. همین کار رو کردم. اما ذهنم همچنان مـ... اما ذهنم همچنان مشغول بود. دو خانم میانسال یکی چادری و یکی مانتویی (اما پوشیده ) با یه بچه کوچیک همراهیش می کردن. دلم طاقت نیاورد و برگشتم. نمیشد تذکر نداد. با خودم می گفتم شاید ایرانی نیستن که این طور دختر بیچاره رو آوردن تو خیابون به خاطر همین وقتی که بهشون رسیدم گفتم ایرانی هستین؟ پاسخ مثبت بود. خیلی محترمانه تذکر دادم. نمی دونم نتیجه تذکرم چی شد و آیا واقعا تاثیر گذار بوده یا نه؟ اما بازخورد مثبتی که از ازشون گرفتم و حرفم رو قبول کردن برام چند تا درس خوب داشت اول این که قبل از امر به معروف و نهی از منکر نسبت به نتیجه قضاوت نکنیم دوم اینکه اگر لحن دلسوزانه باشه غالب افراد هم بازخورد خوبی خواهند داشت سوم اینکه درسته که در امر به معروف خوبه که مرد به مرد و زن به زن تذکر بده ولی وقتی مجبوری بهتره در چارچوب خودش پا پیش بگذاریم چهارم هم با توجیه اینکه معلوم نیست امر به معروف نتیجه بخش خواهد بود خودمون رو گول نزنیم. ( یکی نیست بپرسه دوست بزگواراصلا تا حالا به ده مورد تذکر دادی که ببینی نتیجه داره یا نه؟ بنظرم جای بحث داره) در نهایت این که اگر واقعا به خاطر اقامه دین تو جامعه این کار رو انجام بدیم خدا هم پشتیبان آدم خواهد بود