در مرثیت امام جواد علیه السلام ---------- تنهاتر از غریب خراسان فقط تویی در این دیار سر به گریبان فقط تویی زآن آتشی که زهر به جانت فکنده است آئينه دار شعله ی سوزان فقط تویی هم دور از مدینه و هم بینِ دشمنان اینجا غریبِ بی سر و سامان فقط تویی مانند بسملی که زند دست و پا به خون آن کس که داشت حال پریشان فقط تویی ای تشنه کامِ حُجره نشین از شرار زهر بعد از حسین لاله ی عطشان فقط تویی از بعد کربلا و به خون خفتنِ حسین آن کشتیِ شکسته به توفان فقط تویی همچون کریم آل پیمبر ، به خانه اش آن کس که داشت دشمن پنهان فقط تویی دست نیاز سوی تو آورده ام جواد زیرا که دستگیر غریبان فقط تویی ای اشکِ سرخِ دیده «یاسر» ببار ، چون در این محیط گوهر غلتان فقط تویی ** محمود تاری «یاسر»