یه بیتی داشت حسین خزائی که میگفت: من از تو سفره‌ام کوچکتر و خالی‌تر است اما برای گریه‌کردن شانه‌ی بیگانه تسکین نیست! آقا با محبت پدرانه و دلسوزی مسولانه خیلی جدی گفتن انشالله سفره‌تون هم از کوچکی دربیاد..‌