پروردگار عالم می‌فرماید: هر گاه یاد من بر بنده‌ام غالب شود (یعنی همه وجودش بشود: من)، خواهش و خوشی او را در یاد خودم قرار می‌دهم؛ یعنی لذّت می‌برد از این که به یاد من است. گر یک لحظه از دنیا را به یاد خدا نباشیم در قیامت حسرت آن را خواهیم خورد،