🌷خطبه ۱۵۲نهج البلاغه _ستايش خدا 🌷ستايش خداوندي را كه با آفرينش بندگان بر هستي خود راهنمايي فرمود، و آفرينش پديده هاي نو، بر ازلي بودن او گواه است، و شباهت داشتن مخلوقات به يكديگر دليل است كه او همتايي ندارد، حواس بشري ذات او را درك نمي كند، و پوششها او را پنهان نمي سازد، زيرا سازنده و ساخته شده، فرا گيرنده و فرا گرفته، پروردگار و پرورده، يكسان نيستند! يگانه است نه از روي عدد، آفريننده است نه با حركت و تحمل رنج، شنواست بدون وسيله شنوايي، و بيناست بي آنكه چشم گشايد و برهم نهد، در همه جا حاضر است نه آن كه با چيزي تماس گيرد، و از همه چيز جداست، نه اينكه فاصله بين او و موجودات باشد، آشكار است نه با مشاهده چشم، پنهان است نه به خاطر كوچكي و ظرافت، از موجودات جداست كه بر آنها چيره و تواناست، و هر چيزي جز او برابرش خاضع و بازگشت آن به سوي خداست. آنكه خدا را وصف كرد، محدودش نمود و آنكه محدودش كند، او را به شمار آورده، و آنكه خدا را به شمار آورد، ازليت او را باطل كرده است، و كسي كه بگويد: خدا چگونه است؟ او را توصيف كرده، و هر كه بگويد: خدا كجاست؟ مكان براي او قائل شده است، خدا عالم بود آنگاه كه معلومي وجود نداشت، پرورنده بود آنگاه كه پديده اي نبود و توانا بود آنگاه كه توانايي نبود. 🌷@Mooeud20000