اگر به جای گفتن «دیوار موش دارد و موش گوش دارد»، بگوییم «عالم محضر خداست»، نسلی از ما متولد خواهد شد که به جای مراقبت مردم، مراقبت خدا را در نظر دارد! قصه از جایی تلخ شد که در گوش یکدیگر با عصبانیت خواندیم: بچه را ول کردی به امان خدا؟! ماشین را ول کردی به امان خدا؟! خانه را ول کردی به امان خدا؟! و ... و اینگونه بود که "امان خدا" شد؛ مظهر ناامنی! ای کاش می‌دانستیم امن‌ترین جای عالم، امان خداست.