سعدی رحمت الله علیه: دشمن چو از هر حیلتی فرو ماند، سلسلهٔ دوستی بجنبانَد، پس آنگه به دوستی کارهایی کند که هیچ دشمن نتواند."  این به این معنی است که وقتی دشمن از تمام حیله‌ها و نقشه‌هایش ناامید می‌شود، به دوستی متوسل می‌شود. سپس در این قالب کارهایی انجام می‌دهد که هیچ دشمن دیگری قادر به انجام آن نیست.  به عبارت دیگر، این یک هشدار است که باید مراقب دشمنانی باشیم که در لباس دوستی به ما نزدیک می‌شوند تا به ما آسیب بزنند.  این حکمت در گلستان سعدی باب هشتم، در مورد آداب معاشرت آمده است.