شهید ابراهیم هادی هیچ‌گاه دنبال اسم و رسم نبود. او قبول نکرد که فرمانده شود؛ دنبال قدرت و مسئولیت و فرماندهی نبود. به شما جوانان هم این را بگویم که طبق این منش و رویکرد، حتی در پاک‌ترین فضا مانند جبهه‌ها هم بهتر است سقا باشید تا فرمانده. شهید ابراهیم هادی عاشق گمنامی بود. می‌خواست اسمی از او نباشد، پیکر و قبر و نشانی هم نداشته باشد. «سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا» خداوند این محبت ها را در دل‌ها قرار می‌دهد و این محبت دست‌ به‌ دست می‌شود.