مُنوّر خواست چون خَلّاق عالَم چِهر دنیا را  نمود از مَشرقِ اِبداع تابان نُورِ زَهرا را  چه از بُرج نُبوّت مَشرق آمد چِهر اين کُوکب  زِ نُورِ جلوه روشن کرد عُقبی را و دنيا را در اين مشکوة ناسُوتی از این مِصباح لاهُوتی  مُنوّر کرد یَزدان روی ماه و چِهر زیبا را از اين دختر که با دستِ خدا شد پایه‏‌اش مُحکم  بر آدم تا اَبد فَخر و شَرف باقی است حَوّا را از آن رو خوانده اَحمد نُورِ چشم و چشمهٔ نُورش  که پیش از آفرينش نُور بود آن چشمِ بینا را فؤاد کرمانی 🌱🌱🌱🌱🌱 💠 بنیاد علوم‌ انسانی‌ اسلامی آیت‌ الله‌ حائری شیرازی(ره) 🌐 @mohyeddin_ir