اگه آدم وقتایی که ناراحته بره سراغ شعر و از قضا دل در گرو یار داشته باشه ؛ غم یار هم به غمش اضافه میشه... آدم وقتایی که ناراحته باید سهراب سپهری بخونه اونجاهایی ک میگه: دلخوشی‌ها کم نیست ؛ چشم‌ها نابیناست یا اونجا که میگه و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت غصه هم میگذرد ؛ آنچنانی که فقط خاطره‌ای خواهد ماند ؛ لحظه‌ها عریانند به تن لحظه‌ی خود جامه‌ی اندوه مپوشان هرگز...🍃!