❖ قرائت و شرح غزل «طفل ناخوانده الفبا» در مدح حضرت محمد(ص) توسط علامه حسن زاده آملی(ره) دهن آنست تو دارى که چه شیرین سخن است‏ منبع آب حیاتست و به نام دهن است‏ نرگس دیده روح القدس از شش جهتش‏ مات آن طرّه مشکینِ شکن در شکن است‏ چهره گل چه حکایت ز تو بنمود که دوش‏ سوسن و یاسمنش گفت عروس چمن است‏ ماشاءالله قلم حسن ازل با رخ لوح‏ نقش تصویر تو را گفت بهین صنع من است‏ از ثرى تا به ثریا به درود و به نوید همه جا یاد تو در انجمن مرد و زن است‏ آنچه دوش از لب نوشین تو من نوشیدم‏ به خداوند نه چون قصه طفل و لبن است‏ چینه طایر طوبى سزد آن شاخ نبات‏ که چنو مائده نى در خور زاغ و زغن است‏ َ شرف از ذکر تو داراست نماز شب و روز صلوات تو چو روحست و صلاتش بدن است‏ طفل ناخوانده الفباست که ختم رسل است‏ عامىِ امّى او نابغه هر زمن است‏ از صباح ازل آن نور و ضیاى ابدیست‏ که سراج همه در عالم سرّ و علن است‏ دانش ار حافظ ناموس خداوند شده است‏ ورنه شمشیر برهنه به کف اهرمن است‏ صله خواهد غزل و حوصله باید که بسى‏ صله ام داد که پیرایه درّ عدن است‏ چنگ زن زهره شد از کف زدنِ کف خضیب‏ کز دبیر فلک آوازه شعر حَسَن است @Arefane | عارفانه @nehzat128_ir