«علی»، مرجعی علمی برای همه‌ی لایه‌های تمدنی امیرمؤمنان علی علیه‌السلام اگرچه علمش را از مشکات نبوت گرفته بود اما خدا دو صفت به او داد که با آن دو صفت می‌توانست علمی که از جانب خدا به او رسیده را «تحلیل» و «تبیین» کند، آن‌حضرت در کلامی فرمودند: «إِنْ رَبِّي وَهَبَ لِي قَلْباً عَقُولًا وَ لِسَاناً قَؤُولا»(مواعظ لیثی) از سوی دیگر «زبانی پرسش‌گر» نیز داشت«وَ لسانا سَؤُولا»(شواهدالتنزیل ج1ص45) از این‌رو از رسول خدا زیاد سؤال می‌کرد و هنگامی که او سؤال نمی‌کرد نیز نبی‌مکرم اسلام خود آغاز به سخن می‌کرد، لذا حجم گفته‌هایی که از آن‌حضرت می‌شنید و می‌گفت، فراوان و گسترده بود؛ «عن علي (عليه السلام) أنه قيل له: مالَكَ أكثرُ أصحاب رسول الله، صلى الله عليه و آله، حديثا؟ قال: إني كنت إذا سألته أنبأني و إذا سكت ابتدأني»(مکاتیب‌الرسول ج1ص404) از سوی دیگر مدام در محضر آن حضرت بود، ایشان در تشبیهی رسا فرمودند: «و لقد کنت اَتَّبِعُه اِتّباعَ الفَصیل اَثَر امّه»(نهج‌البلاغه خ192) و نیز فرمودند:«کنت آتیه کلَّ سحر»(مکاتیب، ج1، ص409) این چهار خصوصیت یعنی؛ «حضوری مدام»، «عقلی جوّال»، «زبانی پرسش‌گر» و «بیانی گویا و زیبا»، از آن‌حضرت شخصیتی بی‌نظیر ساخت. بدون شک «علی» می‌تواند مرجعی علمی برای همه‌ی لایه‌های تمدنی باشد. https://eitaa.com/farbehi