🟧 4⃣ شوق به بهشت اولین شعبه صبر 🟧 سربازی امام زمان نیازمند تقویت ایمان است 🔻 حجت الاسلام احمد پناهیان ◼️ روز چهارم دهه اول محرم ١۴۰٢ مسجد جمکران 🔸مِنَ المُؤمِنينَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيهِ فَمِنهُم مَن قَضى نَحبَهُ وَمِنهُم مَن يَنتَظِرُ وَما بَدَّلوا تَبديلًا(احزاب ٢٣). اگر ایمان نباشد، هیچ چیز دیگری نیست. اگر می خواهیم مثل شهدای کربلا برای امام زمانمان نقش ایفا کنیم و قدمی بردایم، نیازمند تقویت ایمان هستیم. برای کسب ایمان باید اجزای ایمان و راههای کسب آنها را بشناسیم. در جوانی و نوجوانی باید پایه های ایمانمان را محکم کنیم. و الا در بزرگسالی کار خیلی مشکل می شود. امیرالمومنین علیه السلام فرمود ایمان چهار ستون دارد. باید ببینیم کدامیک از این ستونها در وجود ما ضعیف است، آنها را تقویت کنیم. ستون اول ایمان صبر است. فقط هم صبر در مصیبت نیست. صبری که امیرالمومنین علیه السلام تعریف می کنند مدنظر است. 🔸امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند صبر چهار شعبه دارد: اولین شعبه صبر، شوق است. شوق به بهشت و ثواب الهی. واقعا شوق به بهشت شهدا را وادار به انجام عمل ثواب می کرد. لذتهای دنیایی جلو چشمشان معنا نداشت. چون خداوند آنچه که آنطرف برایشان کنار گذاشته را به آنها نشان می داد، و اشتیاق به آنچه خداوند برای آنها در نظر گرفته، آنها را واله و شیدا می کرد. مگر کسی می توانست جلو فرزندان زینب کبری سلام الله علیها را بگیرد؟! 🔸برای اینکه شوق به بهشت را در خودمان ایجاد کنیم، باید خیلی لذتهای دنیایی را در درونمان از بین ببریم. خودمان را از لذتهای محدود دنیایی سیر نکنیم؛ و الا اشتیاقی به بهشت و ثواب الهی نخواهیم داشت. مثل کودکی که با شیرینی و تنقّلات خودش را سیر کرده، و دیگر میلی به غذا ندارد. برخی می گویند بهشت برای اهلش؛ ما فقط جهنم نرویم! این فرد فریاد می زند که یک شعبه از پایه های ایمان را ندارد. کسی اشتیاق به بهشت دارد که با خودش کاری کرده باشد که هیچ چیز دنیوی برای او شوقی ایجاد نکند. زینب کبری سلام الله علیها فرزندانش را اینگونه تربیت کرده بود. 🔸عون بن عبدالله هنگام ورود به میدان نبرد اینگونه رجز خواند: اِن تُنکرونی فَانا بنُ جعفرٍ. اگر مرا نمی شناسید من فرزند جعفر طیاّر هستم. شهیدُ صِدقٍ فی الجنانِ الازهر. جعفر طیّاری که شهید صدق بود و به دشمن پشت نکرد. یطیرُ فیها بجناحٍ اَخضرٍ. خداوند در بهشت به او دو بال سبزرنگ داده. کَفی بِهذا شَرَفاً فی المحشرِ. همین شرافت در روز محشر برای من کافیست. 🔸محمد بن عبدالله هم اینگونه رجز خواند: اشکوا إلی اللهِ منَ العدوانِ. بخدا شکایت می کنم از این دشمنان. قِتل قومٍ فی الوری عمیانِ قَد بدّلوا معالِمَ القُرآنِ. کسانیکه معالم قرآن را تبدیل کردند. و مُحکمَ التَنزیلِ و التِّبیانِ. محکمات قرآن را نادیده گرفتند. وَ اَظهروا الکُفرَ مَعَ الطُّغیانِ. اینها کفرشان را نمایان کردند، همراه با شکستن عهدشان نسبت به حسین بن علی علیهماالسلام. هم کافرند و هم ایمان ندارند. هیئت محبین اهلبیت(علیهم السلام) @mohebbin_net