🚨شورای‌عالی امنیت ملی در زمان دولت خاتمی، تصمیم به جنگ با طالبان می‌گیرد، اما رهبر انقلاب، این مصوبه را امضا و تأیید نمی‌کند؛ 🔸 طالبان به سرکردگی طلاب افغان مدارس علمیه پاکستان، با تفکراتی قشری و افراطی، از سال ۱۳۷۵ با حمایت های گسترده پاکستان و عربستان سعودی،‌ از پاکستان به افغانستان هجوم برده و در میانه جنگ‌های داخلی افغانستان، بین گروه‌های تشکیل‌دهنده دولت مجاهدین، به آسانی، عمده سرزمین‌ها را اشغال کردند؛ گروه‌های متحد ایران، متشکل از بخش مهمی از پشتون‌ها، تمامی شیعیان و فارس‌تباران و اقوام دیگر، تدریجا به مناطق شمال عقب‌نشینی کردند و نهایتا بخش موثری از آنها به فرماندهی احمدشاه مسعود، در ارتفاعات پنجشیر، موضع گرفتند؛ کمک‌های ایران به شیوه‌هایی مشابه به افغان‌های نزدیک به ایران با پیشینه‌ای ۱۵ ساله تداوم داشت؛ 🔸 در ۱۷ مرداد ۱۳۷۷ به دنبال قتل عام پرسنل کنسولگری ایران در مزار شریف توسط گروهی ناشناس که ادعا می‌شد طالبان، هستند، سردار قاسم سلیمانی، فرمانده وقت نیروی قدس سپاه در ۲۵ مرداد به دیدار هاشمی‌رفسنجانی، رییس وقت مجمع تشخیص مصلحت نظام رفته و گزارش سقوط مزارشریف را می‌دهد؛ قاسم سلیمانی اطلاع می‌دهد که جبهه متحد افغانستان به خاطر اختلافات میان خود، در مقابل هجوم طالبان دفاع نکرده است؛ او به نقل از احمد شاه‌مسعود، از قول ژنرال اسلم‌بیگ، فرمانده نیروی زمینی سابق ارتش پاکستان، رویاهای بعضا جنون‌آمیز نظامیان پاکستان و حمید گل، رئیس سازمان اطلاعات نظامی پاکستان برای دخالت در افغانستان و آسیای میانه در جهت گسترش اسلام را تشریح می‌کند؛ 🔸 محسن رضایی، دبیر وقت مجمع تشخیص مصلحت نظام در ۲۷ مرداد ۱۳۷۷ به دیدار هاشمی‌رفسنجانی، رییس وقت مجمع تشخیص مصلحت نظام، رفته و طرحی در خصوص دخالت نظامی در افغانستان به ایشان می‌دهد که هاشمی‌رفسنجانی این طرح را نمی‌پسندد؛ 🔸احمد شاه‌مسعود در مذاکره با سایر نظامیان ایرانی، خواهان تصرف هرات در حمله مشترک و با پشتیبانی سلاح‌های سنگین ایران، می‌شود؛ این پیشنهاد با حمایت علاءالدین بروجردی، معاون آسیای وقت وزیر خارجه دولت خاتمی و نماینده ویژه وقت دولت خاتمی در موضوع افغانستان، سرلشگر علی شمخانی، وزیر دفاع دولت خاتمی، سرلشگر سیدحسن فیروزآبادی، رییس وقت ستاد کل نیروهای مسلح و معاون امور دفاعی میرحسین موسوی در زمان نخست‌وزیری، سرلشگر سیدرحیم صفوی، فرمانده وقت کل سپاه و علی لاریجانی، رییس وقت سازمان صداوسیما، در دبیرخانه شورای‌عالی امنیت ملی که ریاست وقت آن شورای‌عالی نیز با سیدمحمد خاتمی، رییس‌جمهور وقت بود، تصویب و گزارش آن توسط علی ربیعی برای رهبر انقلاب ارسال می‌شود؛ 🔸علی ربیعی، مشاور خاتمی و مسئول اجرایی دبیرخانه در گزارش جداگانه ای برای رهبری،‌ فضای بحث‌ها و مخالفت شدید سردار باقری، معاون وقت اطلاعات و عملیات ستاد کل نیروهای مسلح و سرلشکر شهبازی، رئیس وقت ستاد ارتش را نیز گزارش می‌کند (به عبارتی، بقیه حاضرین، حداقل، مخالف شدیدی نداشتند)؛ نگرانی اصلی آنان، گرفتار شدن نظامیان ایران در باتلاق افغانستان و خطرات آن است؛ 🔸این نامه، حدود ساعت ۲ نیمه شب ۲۸ مرداد، برای رهبری ارسال می‌شود که بلافاصله در ساعت ۵ صبح ۲۸ مرداد، پاسخ رهبری دریافت می‌شود که اعلام می‌کنند: ما وارد این باتلاق نخواهیم شد و تصریح می‌کنند که ورود نیروهای مسلح ایران به باتلاق افغانستان مجاز نیست و تدابیر دیگری انجام شود؛ 🔸علی لاریجانی پس از جلسه شورای امنیت به دیدار هاشمی‌رفسنجانی می رود و از اینکه در شورای عالی امنیت ملی در مورد افغانستان به نتیجه نرسیده‌اند شکایت می‌کند و می‌گوید که با نظر رهبری، عملا دخالت نظامی مقدور نیست؛ ۲ شهریور در دیدار رهبری با آقای هاشمی مسئله افغانستان مطرح می شود؛ رهبری با اقدام نظامی در افغانستان مخالف هستند، ولی نظامیان دستور دارند که به استعداد شش لشکر از سپاه و ارتش برای کنترل شرارت‌های احتمالی طالبان و آمادگی برای اقدام احتمالی، فقط در مرز، مستقر شوند؛ 🔸ظاهرا نظر رهبری این بوده است که «افغانستان مانند باتلاق است؛ هرکسی که واردش شده، نتوانسته آبرومندانه خارج شود؛ رهبر معتقد بودند که نشان دادن واکنش ضروری است، اما باید هشیارانه تمامی شرایط واکنش مسلحانه را در نظر بگیریم.» 🔺 برگرفته از یادداشت محسن امین‌زاده، معاون وزیر خارجه دولت خاتمی در روزنامه سازندگی و همچنین به نقل از امین‌زاده در کتاب عزیمت تهران نوشته فلینت و هیلاری لورت. 🔸 ۱۲ شهریور ۱۳۷۷ | رهبر انقلاب در پاسخ به دانشجویی در نشست صمیمانه با دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس: نگران نباشید؛ در گرداب افغانستان، من نخواهم گذاشت، جنگی صورت گیرد. ✍ #دختر_سیاسی https://eitaa.com/joinchat/572850353Ca4e6fe6d24