کسی مجاهد است و تقوا هم دارد ولی این دو عنصر برای رسیدن به سعادت نهایی کفایت نمی‌کند و باید به امر سوم هم بپردازد و آن؛ وَابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ، است یعنی برای رسیدن به خدا وسیله‌ای را واسطه قرار دهد؛ در مورد وسیله هم گفته شده است چیزی است که انسان از سویدای قلب و عمق جان دلبستگی به چیزی دارد و به او علاقه‌مند است و عشق می‌ورزد؛ پس در کنار تقوا و جهاد به امر سوم هم نیاز داریم تا به فلاح ابدی برسیم و این امر سوم قراردادن وسیله بین خود و خداست و بر اساس روایات شریفه، امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: انا الوسیله. وسیله‌ای که خدا فرموده است ابتغاء کرده و به دست آورید من هستم؛ بنابراین استفاده و استنباط از آیه می‌کنیم که ارتباط با امیرمؤمنان و اقتدا به ایشان عامل سعادت انسان است یعنی اگر کسی در همه عمر مجاهدت کند و تقوا پیشه سازد ولی در مورد امیرالمؤمنین(ع) آن مودت و دلبستگی و تبعیت را نداشته باشد مجاهدت و تقوای او عقیم است و او را به سعادت نمی‌رساند؛ بنابراین در تمامی عرصه‌های زندگی امیرمؤمنان(ع) باید مورد اقتدا و مقتدا باشد. باید او راهبر باشد و چشم عالمیان به آن بزرگوار باشد تا به مقصد برسند لذا حضرت رضا(ع) براساس نقل صدوق در عیون اخبارالرضا از آباء طاهرینشان امام حسین(ع) نقل کرده است: قال رسول الله للامام علی(ع) یا علیُّ أنتَ حُجَّةُ اللّه، و أنتَ بابُ اللّه، و أنتَ الطَّریقُ إلَى اللّه، و أنتَ النَّبَأُ العَظیمُ، و أنتَ الصِّراطُ المُستَقیمُ، و أنتَ المَثَلُ الأعلى..... @pand_saadat