#یادداشت 🔥 سور آتشین...!! ✏️سید حسین شرف الدین 🔹چهارشنبه‌سوري از جمله آئين‌هاي کهن ايرانيان است که ريشه در فرهنگ، اساطير، و باورهای مردم اين سرزمين دارد. از دید برخی پژوهشگران، جشن‌هاي چهارشنبه‌سوري تا قرن هفتم هجری با آداب فراوان در جای‌جای ایران برگزار مي‌شده و بعدها تا قرن دهم به دلايلي تعطيل شده است. 🔸بعد از گذشت این زمان، دوباره احيا شده و شکلی اسلامي‌تر و مذهبي‌تر به خود گرفته است. سفره‌اي که براي ارواح درگذشتگان پهن مي‌شد و بنا بود با دعاي فروهرها (ارواح پاک) تبرک شود، با همان آداب به سفره حضرت خضر تغيير يافت و آجيل شور و شيرين آن، نام «مشکل‌گشا» به خود گرفت. 🔹آتش‌افروختن بر بام‌ها براي راهنمايي مردگان، به روشن کردن شمع و چراغ در مکان‌هاي مقدس و امام‌زاده‌ها و مساجد و سوزاندن کُندر و اسپند و دود‌کردن عود در مکان‌هاي مذهبي تغيير فرم داد. سرانجام اين جشن نيز مثل اغلب آداب و آئين‌هاي ايراني با مذهب شيعه پيوندي نزديک يافت. 🔸در مورد وجه توصیف چهارشنبه آخر سال به «سوری» نیز باید گفت که از دید برخی پژوهشگران، واژه سوری از واژه پهلوي ‌سوريک (suric) به معناي «سرخ» گرفته شده است.‌به همین دلیل در برخی مناطق ایران به چهارشنبه‌سوري، «چهارشنبه سرخی» مي‌گفتند. 🔹واژه «سور» گاه به عنوان جزئي ترکیبی از يک کلمه به کار می‌رود مثل سورنا يا سرنا که به معناي ساز جشن است. «سور» گاهی هم به معنای مهمانی است و به همین دلیل سور‌دادن به معني مهماني‌دادن است. 🔸در گويش خضري که يکي از اصيل‌ترين گويش‌هاي ايراني است، سور (sowr) يا سُهر (sohr) به معناي، سرخ، جشن و مهماني به کار رفته است. در زبان اوستايي نيز سور به معناي جشن و مهماني است. از دید برخی، سور از واژة سوئيره (suirya) اوستايي و به معني چاشت است و به همین دلیل در پهلوي و پارسي، از کاربرد آن «مهماني بزرگ» اراده می‌شده است. 🔹همچنین در فرهنگ پهلوي، واژه «سور» به معني «سرخ»، «مهماني و جشن مذهبي» و «شادابي» هر سه به کار می‌رفته است؛ اگرچه کاربرد آن در معنای بزم و شادي غلبه بیشتری داشته و در عرف ایرانیان معاصر نیز معمولا از چهارشنبه‌سوري همین معنا اراده می‌شود: چهارشنبه‌ شادي. 📌آدرس کانال؛ 🆔 @sharafoddin_ir