آن‌قدری که حضرت امام حسن معاویه را‏‎ ‎‏مفتضح کرد به همان‌قدر بود که سیدالشهدا یزید را مفتضح کرد... 💠از اوّلی که بساط انبیا بوده است تا زمان رسول اکرم، تا بعدها زمان ائمه ـ‏‎ ‎‏علیهم‌السلام ـ مرتب مقابله کردند. تو حبس هم ‏‏[‏‏که‏‏]‏‏ بودند مقابله کردند. موسی بن جعفر‏‎ ‎‏تو حبس هم مقابله می‌کرد. حضرت ابی‌عبدالله ‏‎با آن تقیۀ کذایی و کذایی، آن‏‎ ‎‏«روایت مقبوله»‏‎ را می‌فرماید و مقابله می‌کند با آن‌ها. مقابله می‌کند با کلام، با تبلیغ؛‏‎ ‎‏تبلیغ بر ضدشان می‌کند، مردم را سوق می‌دهد به خلاف آن‌ها. 📌معاویه یک سلطان بود در‏‎ ‎‏آن‌وقت؛ حضرت بر خلافش قیام کرد درصورتی‌که آن‌وقت همه هم با آن‏‎ ‎‏مردک بیعت کرده بودند و سلطانش حساب می‌کردند. حضرت قیام کرد تا آن‌وقتی‌که می‌توانست؛ وقتی‌که یک دسته علاف نگذاشتند که کار را انجام بدهد، با آن‏‎ ‎‏شرایط صلح کرد که مفتضح کرد معاویه را. 📌آن‌قدری که حضرت امام حسن معاویه را‏‎ ‎‏مفتضح کرد، به همان‌قدر بود که سیدالشهدا یزید را مفتضح کرد. 🔹مقابله همیشه بوده‏‎ ‎‏است. بعدها هم علمای بزرگ همیشه، همیشه علمای بزرگ مخالفت می‌کردند؛ با قدرت‌ها.‏‎ ‎‏همیشه علمای بزرگ مخالفت می‌کردند برای اینکه می‌دیدند که این مخالفین، این‏‎ ‎‏قلدرها، بودجۀ مملکت را خرج عیاشی‌های فرنگشان و کذا می‌کنند؛ صحیفه امام؛ ج ۲، ص: ۳۷۱ 🆔 @qahramani