🔸 نکته اخلاقی - روز پانزدهم 🔆 لطافت روح و حیا 🐕 در روایات داریم که امام حسن (ع) غذا می‌خوردند و سگی ایستاده بود. حضرت یک لقمه دهان خودشان می‌گذاشتند و یک لقمه دهان سگ. به حضرت گفتند می‌خواهید این سگ را بزنیم برود؟ فرمودند "من حیا می‌کنم از خدا؛ که یک صاحب روح گرسنه جلوی من نشسته باشد، من چیزی بخورم و به او نخورانم." هرچه تلطیف سِرّ و باطن بیشتر می‌شود، فضای حیا در شخص به شدّت بیشتر می‌شود. ✔️ آدمی که تلطیف سِرّ و باطن پیداکرده، قرض را هم به راحتی از دیگری مطالبه نمی‌کند. قرآن هم می‌گوید اگر ندارد «فَنَظِرَةٌ إِلَى مَيْسَرَةٍ» بگذار یک موقعی که می‌تواند؛ «وَأَن تَصَدَّقُواْ خَيْرٌ لَّكُمْ» اصلاً ببخش برود، اگر ندارد. ⭕️ البته نه در مورد آدم‌های کلاهبردار؛ بالاخره عقل خودش دقت دارد. ولی یک نفر محتاج آمده قرض گرفته و گفته دو ماه دیگر می‌دهم. آدم باحیا از روزها قبل زنگ نمی‌زند که یادآوری کند! خودش خجالت می‌کشد که بگوید این پولم را بده! خدا هم این حس‌ها را تحویل می‌گیرد و به بیان آیه، اصلاً این بخشش برای خودت بهتر است. ✔️ این یک فضای شرم و حیا است که اگر عمومی بشود، درست عمل می‌کند. آن وقت، قرض‌گیرنده هم در همین فضای شرم است از این که نمی‌تواند پس بدهد و موظف می‌داند خودش را که هرجور شده قرض را بدهد. @qasemian_ir