قسمت دوم این تعدد انتخابات، بحران‌ها بر سر انتخاب نخست‌وزیر کابینه تل‌آویو را نیز افزایش می‌دهد؛ به همین خاطر نظام حکومتی رژیم صهیونیستی از بدو تأسیس تاکنون، نظامی پارلمانی بوده و رئیس کابینه در این سیستم، عملاً اختیارات مهمی نداشته است. با این وجود، سیاسیون صهیونیست به گونه‌ای برای تصدی جایگاه نخست‌وزیری به درگیری کشیده می‌شوند که در حقیقت، بی‌ثباتی سیاسی را افزایش می‌دهد. «بنیامین نتانیاهو» رهبر معارضان و نخست‌وزیر سابق رژیم صهیونیستی به عنوان مهم‌ترین رقیب «یائیر لاپید» نخست‌وزیر موقت فعلی، کارزار انتخاباتی را بسیار جدی گرفته و سعی کرده تا از طرق مختلف، جایگاهی را که ۱۶ سال در دست داشت و در آن به فساد متهم شد را بار دیگر به دست آورد. گزارش‌های منتشرشده از سرزمین‌های اشغالی در این چهار ماه نشان داد که طی نتایج اکثر نظرسنجی‌های انجام شده در تل‌آویو ائتلاف نتانیاهو، نخست‌وزیر اسبق این رژیم و احزاب راست‌گرای همسو با او توانسته‌اند نوعی اکثریت نسبی را به دست آورند، اکثریتی که الزاما منجر به تشکیل کابینه نخواهد شد. نتانیاهو و طرفدارانش نیز با تکیه بر حملات انتخاباتی خود، لاپید را فردی غیرنظامی توصیف کرده و تلاش دارند تا این نکته را القا کنند که او فرد مناسبی برای مقابله رژیم به تهدیدات امنیتی نیست. وی درحالی مسؤولیت پیشبرد امور کابینه رژیم صهیونیستی را عهده‌دار شد که تل‌آویو با ناامنی‌ها و بی‌ثباتی‌هایی در سطح داخلی و همچنین چالش‌هایی در روابط خارجی مواجه بود . لاپید، مجبور شد از ابتدای کارش تا آینده‌ای نامعلوم این کابینه‌ی کم‌رمق و رژیمِ تحت فشار بحران‌ها را مدیریت کند.