بسم الله الرحمن الرحیم السلام علیک یا امام المضطرین حاجی پس از آنکه محرم شد، با وقوف در عرفات مناسک خود را آغاز می‌کند و چقدر با شکوه است که اعمال حج با وقوف آغاز می‌شود. توقف و تأنی با تفکر و شناخت همراه است تا حاجی با خود بیاندیشد که چرا اینجا آمده است و قرار است به کجا برود، او زندگی خود را از ابتدا تا انتها مرور می‌کند، ابتدایی که به حضرت آدم عليه‌السلام می‌رسد و انتهایی که به قیامت ختم می‌شود، پس خود را در جریان عالم می‌جوید تا جایگاه این حرکت و نقش خود را در آن بشناسد. جهاد هم وقوف می‌خواهد، مجاهد باید بداند که چرا پا به میدان گذاشته است، این جهاد ریشه در چه جریانی دارد و امتداد آن به کجا می‌رسد؟! جهادی که با این وقوف و تأنی همراه نباشد می‌تواند از مسیر خود منحرف شود، در آن صورت است که مجاهد در میانه شلوغی‌ها و دغدغه‌ها، خود را و هدفش را گم می‌کند. در تمامی ارکان نماز هم تحقق وقوف لازم است، بدن باید به حالت سکون برسد و پس از آن می‌توان تکبیر گفته یا ذکر رکوع و سجده را ادا نمود، قیام متصل به رکوع هم هر چند ذکری ندارد، ولی با وقوف در حالت ایستادن محقق می‌شود. پس هر کاری به تأنی و تفکر و البته استقرار و استقامت نیاز دارد تا به اهداف با شکوه خود برسد، پس برای وقوف در کارهایمان هم برنامه‌ریزی کنیم و وقت بگذاریم. ۴ ذی‌الحجة