❓ #سوال2464: سلام. تا حالا چند دفعه این دیالوگ برای من و یکی از دوستانم پیش آمده: - امیدوارم صدام از ته جهنم ته‌تر بره + چه کارش داری؟ من واقعا دوست دارم خداوند او را ببخشد و فکر می‌کنم در آخر و نهایت خدا صدام را می‌بخشد. دوستم من را به این مسّله متهم می‌کند که دشمن‌شناسی بلد نیستم و دلسوزی‌های خطرناکی دارم و حرف‌هایی از این قبیل... اینکه من قلبا با عمیق‌تر شدن عذاب ظالمان مرده، مخالفم به چه بر می‌گردد؟ آیا این دلسوزی خطرناک است؟ 📚 پاسخ #آقا_سید: با سلام اولا این مدل فکرها، فکر مهم و به‌درد بخوری نیست؛ اینکه فکر کنید خدایا آن‌ها را ببخش یا این‌ها را نبخش. بنظرم بگذارید قیامت را ببینیم، بعد ان‌شاءالله یک تصمیمی می‌گیریم. ثانیا خیلی از ما چون از کسی لطمه نخوردیم، ممکن است برای یک فرد با وجود بد بودن او، از خداوند طلب بخشش کنیم؛ موضوع این است که ما از آن فرد لطمه خوردیم یا نه آن کسی‌که باید از خداوند بخواهد که این آدم را ببخشد، کسانی هستند که از این فرد لطمه خوردند. ما باید به فکر صفت "یا منتقم" الهی باشیم، که آدم‌ها متوقع هستند که خداوند داد آن‌ها را در دنیا بستاند. ثالثا بحث خلود در جهنم است که در بحث‌ها عرض کردم. اینکه در جهنم خالد باشند؛ یعنی همیشه در جهنم و در عذاب باشند و به بهشت نروند؛ این یک نظریه است. نظریه مخالف هم در بین علما وجود دارد که خلود یک تهدید است که امکان دارد عملی نشود. من هم فکر می‌کنم بلاخره عذاب جهنمیان یک روزی تمام خواهد شد. 🆔 @rahpouanquestion