🌐 ادامه‌ی مطلب پیشین 👇👇👇👇 💠 اسلام در این نگاه به انسان به عنوان یک فرد، توصیه می‌کنند زهد بورزد. زهد یعنی دلباخته و دلبسته‌ی دنیا نشود؛ 💠 امّا در عین این‌که توصیه به زهد می‌کنند، قطع رابطه‌ی با دنیا و کنار گذاشتن دنیا را ممنوع می‌شمارند. 🔰 دنیا چیست؟ دنیا همین طبیعت، همین بدن ما، زندگی ما، جامعه‌ی ما، سیاست ما، اقتصاد ما، روابط اجتماعی ما، فرزند ما، ثروت ما، خانه‌ی ماست. دلبستگی به این دنیا، دلباخته شدن به این نمونه‌ها، در این خطاب فردی، کار مذمومی است. دلباخته نباید شد. این دلباخته نشدن، دلبسته نشدن، اسمش زهد است؛ امّا این‌ها را رها هم نباید کرد. 💠 کسی از متاع دنیا، زینت دنیا، از نعمت‌های الهی در دنیا رو برگرداند، این هم ممنوع است. « قل من حرّم زینة اللَّه الّتی اخرج لعباده و الطّیبات من الرّزق قل هی للّذین امنوا»؛ یعنی کسی حق ندارد که از دنیا اعراض کند. این‌ها جزو مسلّمات و معارف روشن دین است که من نمی‌خواهم توضیح بدهم. 💠 این، نگاه فردی است. در این نگاه به فردِ انسان، اسلام استفاده‌ی از لذائذ زندگی و لذائذ حیات را برای او مباح می‌کنند؛ اما در کنار او یک لذت بالاتر را که لذت اُنس با خدا و لذت ذکر خداست، آن را هم به او یاد می‌دهند. 💠 انسان در یک چنین راهی به عنوان انسانِ اندیشمند و دارای اختیار، باید انتخاب کند و در این صراط حرکت کند و برود. در این نگاه، مخاطب البته فردِ انسان است. هدف این حرکت و این تلاش هم رستگاری انسان است. اگر انسان به این دستورالعمل و نسخه‌ای که به او داده شده است. ✅ عمل بکند، رستگار می‌شود. این، یک نگاه است. 🔸 بیانات امام خامنه‌ای در دیدار دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد مورّخ ۱۳۸۶/۲/۲۵ #الگوی_پیشرفت_اسلامی_ایرانی کانال رسانه تشکیلات تبیین🔻 @rasaneh_t_t ┄┅══════┅┄ @t_manzome_f_r کانال تبیین منظومه فکری رهبری🔺