. عید امسال... ولی نه مثل همیشه امسال هم عید آمد، اما نه با بوی "فسيخ" صبحگاهی، نه با عطر "قهوه‌ی فلسطینی" که همیشه خانه‌ها را پر می‌کرد، نه با صدای خنده‌ی بچه‌ها که دنبال "عیدی" می‌دویدند... امسال، کعک العید روی سفره‌ها نیست، چون آردی نیست، چون اجاق‌ها خاموش‌اند، چون دستانی که آن را می‌پختند، یا به خون غلتیده‌اند، یا در زندان‌های اشغالگر زنجیر شده‌اند... امسال، به جای لباس‌های رنگارنگ عید، کفن‌های سفید بر تن هزاران کودک و زن و مرد است، و به جای خانه‌های اقوام، خیمه‌های آوارگان و ویرانه‌های سوخته را می‌بینیم... امسال، قبرستان‌ها آنقدر گسترده شده‌اند که کل غزه را دربرگرفته‌اند، و مادران داغدار، به جای پختن شیرینی، پیکرهای خونین فرزندانشان را در آغوش می‌فشارند... اما با همه‌ی این دردها، هنوز هم تکبیر می‌گوییم، هنوز هم نماز عید را به جا می‌آوریم، نه در مساجد، بلکه در میان خرابه‌ها، زیر آسمانِ محاصره... و با چشمانی خیس، اما با قلبی پر از ایمان، فریاد می‌زنیم: حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ... و باز هم امید داریم، که عید پیروزی نزدیک است، که روزی آزادی خواهد آمد، و آن روز، گریه‌هایمان را به لبخند، و دردمان را به پیروزی تبدیل خواهد کرد... #عيد #غزة https://t.me/monem_ps