💠 پنجاه‌ونهمین عصرنشینی هنر و اندیشه «دیدار» با عنوان *«سَفر آخر آوینی در سِفر پیدایش فکه»* و با نگاهی به نمایشگاه عکس «سفرِ آخر؛ داستان یک عکس دیده شده»، هفتم خردادماه برگزار شد. 🔸مرتضی صدیقی‌فر: نوع قاب‌بندی، زاویه دیدی که عکاس انتخاب کرده تا سوژه خود را در شکوه نشان دهد ما را با مواجهه دلی عکاس روبه‌رو می‌کند. در نمایشگاه عکس «سفرِ آخر»؛ داستان یک عکس دیده شده» آنچه دیدم این بود که پیرنگ را می‌توان به سفر قهرمان نزدیک کرد. این سفر قهرمانی به زیرشاخه‌هایی تقسیم می‌شود که در آخر نشان می‌دهد قرار است چه اتفاقی بیفتد. 🔸تینا امین: نوع عکس‌های موجود در نمایشگاه «سفر آخر» نشان‌گر توانایی عکاس است که در موقعیت بحرانی به درستی هدایت شده است. نشانه‌ها منطق تصویر را معرفی می‌کند. شخصیت سوژه است که تصویر را صدادار می‌کند. آوینی دنیا را سیاره رنج می‌داند و او آنچه قبل از واقعه به آن معتقد است را در این رویداد تجربه می‌کند. 🔸شعبانی: در لحظه انفجار مین و وقوع حادثه برای مرتضی آوینی حس کردم کاری که می‌توانم انجام دهم همین است که عکاسی کنم. وقتی عکس‌های قدیمی را نگاه می‌کنم حرف‌های زیادی برای گفتن دارند، عکاسی مثل نوشتن تاریخ است. 🔻مشروح گزارش: www.rcica.ir #پژوهشکده_فرهنگ_و_هنر_اسلامی 🌍 rcica.ir ♨️ @rcica_ir