قدس عزیز! با ما سخن بگو! گویی تازه تو را شناخته‌ام، پیش از این ندایت در میان انبوه اخبار و هیاهوی رسانه‌ها گم می‌شد، اما حالا بعد از طوفان الاقصی و فریاد رسای شهدای آن بیمارستان در غزه، دیگر خوب می‌شناسمت. تو همان وجود ناپیدایی هستی که اهالی غزه را اسیر و دلداده خودت کرده‌ای، در هم‌صحبتی با توست که عزم ماندن دارند و این تکه زمین را رها نمی‌کنند. با ما هم سخن بگو، بگو چه در گوش آن‌ها می‌گویی که این چنین با مرگ مأنوس و هم آغوش اند؟! دیوار صوتی جهان شکست؛ حالا نوبت گوش دادن به ندای وحی وار توست. قدس عزیز! با ما سخن بگو! ندایت امروز از میان گریه زنان و کودکان غزه به گوش می‌رسد، از صدای محزون بچه‌ای که مُصر است برای خواهر و برادر کوچکترش اشهد بخواند، از شعار جاری بر زبان و حنجره مادرانی که معنای صبر را تغییر داده‌اند. قدس عزیز! با ما سخن بگو! از سمت تو گویی ندایی به گوش می‌رسد، ندایی که می‌گوید: ای قوم به حج رفته کجایید کجایید، معشوق همینجاست بیایید بیابید. ای پیاده روان راه کربلا، همیشه شنیده‌اید که «راه قدس از کربلا می‌گذرد»، الوعده وفا راه ادامه دارد، به گذرگاه اکتفا نکنید. مسیر قدس مشتاق قدم‌ها و موکب هایتان است. شعر و شاعری نمی‌دانم، اما یک لحظه گوش جانت را تیز کنی ندایی در عمق جان خود خواهی شنید. گوش کن! شنیدی؟ آشناست، نه؟ خودش است. هنگام پیاده روی اربعین یا کار در موکب ها ندایش را شنیده بودیم. چه می‌گوید؟ سال اول بعد از شهادت حاج قاسم و ابومهدی، وقتی تصویر حاج قاسم را در موکب ها می‌دیدیم یادت هست؟ در عمق جانمان چه می شنیدیم؟ گویا همان نداست. قدس عزیز! تو را به خدا کمی هم با ما سخن بگو! حتما حاج قاسم را هم با همین ندا تا خط و بعدِ خط کشاندی حس می‌کنم در آستانه‌ی یک روایتیم از زمین و زمان، از دوران از اولین شهدای راهت تا شهدای المعمدانیه، از دیروز و امروز تا آینده‌ای که پیش روست گویا از اینجا به بعد تو می‌خواهی عَلَم نگارش تاریخ را به دست بگیری بسم الله! بگو! با تمام جان مشتاق شنیدنیم ای قدس عزیز! با ما که نمی‌شنویم هم سخن بگو! صدا سکوتِ وسط میدان توست صدا صدای سور اسرائیل نیست، نه، صدا صور اسرافیل است! سحر نیست، اعجاز است؛ خسته از تمام مردگی‌ها با تو زندگی می‌کنیم کسی اگر چیزی شنید برای ما هم بگوید... هشیار باشیم که قدس روایت می‌کند. @Jebhe_revayate_Quds🇵🇸