🇵🇸 خوشا بی‌آینده شدن در جهانی چنین چرکین! می‌گویند دانشجوهای معترض آمریکایی، آن‌هایی که نتوانستند ترک‌تازی بی‌شرمانه صهیونیست‌ها در غزه را تحمل کنند و دست به اعتراض زده‌اند، دیگر «آینده» نخواهند داشت. رسانه‌ها می‌گویند دانشجوهای آمریکایی توسط دوربین‌های امنیتی، لحظه به لحظه رصد و شناسایی می‌شوند. می‌گویند دانشجوها با اعتراضات خیابانی‌ پا گذاشته‌اند روی آینده تحصیلی یا شغلی‌شان. دیگر راهی برای پیشرفت ندارند و زیر ذره‌بین خواهند بود. اما حقیقتا آینده چیست؟ تنها چشم‌اندازی است از موقعیت مالی و شغلی و بشر مدرن را که غرق در تمتعات مادی خویش است؛ در بهشت زمینی‌ موهوم‌اش تصویر می‌کند؟ ساختن چنین آینده‌ای، ملازم است با خاموشی، بی‌تفاوتی و سر در لاک خود فرو بردن. و آن‌گاه، بله! هر که خربزه‌ می‌خورد و سر ناسازگاری با وضع موجود برمی‌دارد؛ باید پای لرزش نیز بنشیند. اما دانشجوهای آمریکایی، چه دیده‌اند که پا می‌گذارند روی چنین چشم‌اندازی از آینده و تصویر دیگری از معنای «آینده» را به جهانیان نشان می‌دهند؟ آیا امروز، وقت آن نیست که درکی متفاوت از آینده و آینده‌سازان داشته و جایگاه خود را در این تعریف جدید بیابیم؟ تاریخ خواهد دید که آینده را کسانی می‌سازند که در بحران‌هایی این چنینی سویی ایستاده‌اند که نسیم حق را از آن استشمام می‌کنند. آینده‌ای که در آن بشر، جایگاه حقیقی خویش را نه در تمتع بیشتر که در جست‌وجوی حقیقت می‌یابد. پس اگر آینده در دست چنین بشری است، خوشا بی‌آینده‌شدن در جهانی چنین چرکین. 🖋 خانم املایی 🇵🇸 @Jebhe_revayate_Quds