هدایت شده از وحید یامین پور
ما -و جهان- دیگر هیچگاه به قبل از طوفان‌الاقصی بازنمی‌گردیم. همواره در جنگ خواهیم ماند. گاهی در آتش‌بار گاهی در آتش‌بس. جنگ به سوی ما آمده و در تاریخ ما مقیم شده. جنگ آمده و با خودش هم رنج آورده و هم گنج؛ و این‌دو همواره در هم‌تنیده و باهم آمیخته‌اند.
رنج اضطراب، گنج مهربانی و انسجام را با خود آورد. تلخی تجاوز بیگانه، شیرینی شجاعت و شرف را به‌کام همه نشاند.
آن قرار و عافیت که در سکوت و رخوت می‌جستیم، در متن آشوب به"دست" آمد. دستی که آنرا گرفت و از زیر خاک بیرون کشید، همان دستی بود که ماشه را چکاند:
جمله‌ی بی‌قراری‌ات از طلب قرار توست
طالب بی‌قرار شو تا که قرار آیدت (مولوی)
آن دست، هنوز روی ماشه است.
➕️ @Yaminpour