آنچه که در مورد یک متن حجت است، ظهور عقلائی است. فقیه باید اطمینان به ظهور داشتن در یک معنا داشته باشد. گاهی روایت به تنهایی ظهور مشخصی دارد. اما گاهی احتمالات مختلفی به ذهن فقیه می رسد بدون اینکه در یکی ظهور داشته باشد. در اینجاست که فقیه باید سعی کند، با قرائن مختلف داخلی و خارجی، اطمینان به ظهور آن پیدا کند. اینجاست که مهم می شود که چ چیزهایی را فقیه معتبر می داند.
در متن فوق، مرحوم امام ره، از دو قرینه را برای مشخص کردن ظهور روایت استفاده میکند:
۱- سائر روایات: سایر روایاتی که عبارتاً و مضموناً با روایت محل بحث مشابه هستند و آن روایات ظهورشان مشخص است، میتوانند، قرینه شوند بر ظهور این روایت.
۲- فهم سائر اصحاب: فهم سائر فقها میتواند قرینه بر ظهور شود. البته این مسئله اختلافی است.
اما باید دید که آیا این موارد میتوانند موجب اطمینان شخصی و یا عقلایی (علی الاختلاف فی المبانی) برای ظهور شوند یا خیر؟
متن تصویر کتاب الطهاره ج۱ ص۲۹۱
@rooz_fiq