#رمان_پسر_بسیجے_בختر_قرتے♥️ #پارت_هفدهم آرایش ملیح کمی تندتر شده بود چشمهای سیاه درشتم رو با خط چشم مشکی درشت تر و وحشی تر آرایش کرده بودم ، لبهای قلوه ایم که خودشون تقریبا قرمز بودن رو با رژ قرمزی قرمز تر کرده بودم حسابی از خودم راضی بودم اون زمانی به نظرم عیده آل ترین تیو رو داشتم ی بوس برای خودم فرستادم و با یه خداحافظی از مادرم از خونه خارج شدم مریم با دیدنم سوتی کشید و گفت : اووووووه کی می‌ره این همه راه رو حسابی پسر کش شدی چه خبر حالا ، میخواستی جز خودت کسی دیده نشه با خنده گفتم : اولا سلامت مو دوماً نه که تو اصلا به خودت نرسیدی خوب حالا ولی به خوبی تو نشدم که بشین کم حرف الکی بزن دیرشد مریم دختر ظریفی بود که چشمان سبز بسیار زیبای داشت به رنگ جنگل با پوستی گندم گون که در برابر پوست سفید من تیره تر به نظر می‌رسید با موهای بلند که دقیقا بر عکس موهای سیاه من بود با قدی چه سانتی از قد یک و هفتادی م کوتاه تر بود رو هم رفته دختر ظریف و زیبای بود با صدای مریم به خودم اومدم : با مای یا کجای : بپر پایین که رسیدیم اه چه زود رسیدیم بله اگه منم کل راه رو تو هپروت بودم الان میگفتم چه زود رسیدیم وا منو هپروت ؟