آدمی در غیابِ کسی که دوستش دارد، یتیم است… نه از پدر و مادر، از امنیتِ دل یتیم می‌شود. دلش سایه ندارد، صدایش تکیه‌گاه ندارد، و لبخندش بی‌دلیل می‌میرد! ما در غیبتِ تو، یا صاحب‌الزّمان! یتیم‌ترین مردمِ زمینیم...! نه این‌که پناهی نداریم، بلکه پناه‌مان را نمی‌بینیم. هر روز نفس می‌کشیم، اما روح‌مان در انتظارِ حضورت کم‌رمق است. کاش برگردی، تا دوباره یتیمی از چهره‌ی زمین برداشته شود… #غیبت #فراق #یاصاحب_الزمان #یتیمان_انتظار