📊 در همه مسائلى كه انسان اقدام مى‏‌كند يك‌جورش اين طور است كه (يك قسم از مسائل اين طور است كه:) انسان بايد ملاحظه كند كه در اين عملى كه مى‏كند #نتيجه حاصل مى‏‌شود، نمى‏‌شود؟ آيا مى‏‌رسد به اين مقصدى كه دارد، نمى‏‌رسد؟ اگر مطمئن شد كه به آن مقصد مى‏‌رسد اقدام مى‏‌كند، اگر مطمئن نشد اقدام نمى‏‌كند. يك قسم از مسائل اين طورى است. 📊 يك قسم از مسائل هم هست كه انسان #تكليف دارد از طرف خدا، كه اصل مطلب يك تكليفى هست. و نتايجى هم #احتمال مى‏‌رود حاصل بشود، و احتمال هم مى‏‌رود حاصل نشود. در اين مسائلى كه آدم تكليف دارد كه اقدام بكند، ديگر نبايد ما در آن مسائل علم به اينكه نتيجه‏‌اى [از] آن مطلبى كه ما مى‏‌خواهيم، حاصل مى‏‌شود، اين لازم نيست علم پيدا كند؛ انسان دنبال اين است كه آن تكليفى كه به او شده، به آن تكليف عمل بكند. 📊حضرت امير- سلام اللَّه عليه- كه قيام كردند بر ضد معاويه، البته مى‏‌خواستند به اينكه معاويه را از مقام خودش كنار بزنند و يك ... آدمى كه فاسق است و مال مردم خور است آن را بزنندش كنار، و يك آدم صحيحى را به جاى او بگذارند در شامات و سوريه و آنجاها. لكن جلوگيرى از ظلم معاويه يك تكليف شرعى بود كه بايد قيام كنند به اين امر و به مردم بفهمانند كه اين ظالم است و بايد اين طور اشخاص دفع بشوند. و ايشان قيام كردند و منتهى به اين شد كه موفق نشدند به اينكه او را از مقامى كه داشت [منعزلش‏] كنند. 📊 حضرت سيد الشهداء قيام كردند بر ضد يزيد؛ و شايد و همان طور هم بود كه خوب، اطمينان به اين بود كه موفق به اينكه يزيد را از سلطنت بيندازند نشوند؛ اين اخبارش هم اين طور است كه ايشان مطلع بودند بر اين مطلب؛ در عين حال براى همين معنى كه بر ضد يك رژيم ظالم قيام كنند- و لو اينكه كشته بشوند- قيام كردند و كشته دادند و كشتند و خودشان هم كشته شدند 📚صحيفه امام، ج‏5، ص: 19 @sahifeh_entezar