🔰روزهاى پايانى ماه پربركت شعبان است. به گمان زياد امام بزرگوار از اين ماه، بهره ى فراوان معنوى ميبردند. قرائن نشان ميدهد كه آن دل نورانى به بركت اين ماه بر نورانيّت خود مى افزود. 🔹اين فِقره ى معروف دعاى مناجات شعبانيّه: الهى هَب لى كَمالَ الانقِطاعِ اليكَ وَ انِر ابصارَ قُلوبِنا بِضِيآءِ نَظَرِها الَيك، از جملاتى بود كه در بيانات امام تكرار ميشد؛ مكرّر در سخنرانى به مناسبتهاى گوناگون، اين فِقره ى از دعا را مي خواندند. اين نشان دهنده ى اين است كه اين بزرگوار به اين مناجات و به اين مضامين و به اين ايّام بابركت انس داشتند. 🔹 بنده هم كه يك وقتى از ايشان سؤال كردم راجع به دعاها، يكى از دعاهايى كه ايشان تكيه كردند بر روى آن و ترجيح مي دادند آن دعا را، همين مناجات شعبانيّه بود. فِقرات مهمّى در اين دعا هست كه از جمله اين فِقره است: الهى هَب لى قَلباً يُدنيهِ مِنكَ شُوقُه، وَ لِسانًا يُرفَعُ الَيكَ صِدقُه، وَ نَظَراً يُقَرِّبُهُ مِنكَ حَقُّه؛ دل پرشوقى كه به بارگاه قرب الهى نزديك مي شود؛ زبان صادقى كه صدق آن موجب تقرّب به پروردگار مي گردد؛ نگاه حق نگرى كه موجب مي شود انسان به خداى متعال نزديك تر شود. اين خصوصيّات در اين دعاى شريف و در اين مناجات، از خداى متعال خواسته شده است؛ اينها براى ما درس است. 🔹و امام بزرگوار كسى بود كه با اين درسها، در همه ى عمر مأنوس بود و به بركت همين انس و به بركت همين آشنايى با مراتب حق و حقيقت و تقرّب به پروردگار، خداى متعال اين قدرت را به او بخشيد كه بتواند اين حركت عظيم و ماندگار را انجام بدهد. ۹۵/۰۳/۱۴ @sahifeh_entezar