🔺یکی از مسائلی که خیلی مورد اهمیت است برای ما، و برای آنها هم بوده است، اینکه اگر اسلام آن طوری که هست مسلمین بر آن دست بیابند، باز منافع آنها به خطر می‌افتد.کوشش کردند با تبلیغات مختلف کارشناسهای مختلف، که مطلق ادیان را از چشم مردم بیندازند. بخصوص اسلام را از چشم مردم بیندازند. تبلیغات کردند که اسلام اصلش افیون جامعه است؛ ادیان برای این آمده است که مردم را خواب بکند تا اشخاص مقتدر و سلاطین بیایند و مردم را بچاپند، این قشرهای دینی مردم را خواب کنند. و همین طور دنبال این افتادند که قشر روحانی را در بین مردم منحط کنند: روحانیین مردم کهنه‌پرستی هستند، فناتیک (متعصب) هستند، اینها درباری هستند، اینها برای سلاطین کار می‌کنند! این هم یک تبلیغ وسیعی بود. مع الاسف در هر دو تبلیغ توفیقهایی پیدا کردند. 🔺از کارهای دیگری که کردند این است که بین طوایف مقابله می‌اندازند که [نتوانند] مجتمع باشند. ترسیدند که اگر اسلام باشد همه مجتمع می‌شوند، اسلام را خواسته‌اند بزنند. اگر علما و روحانیون باشند همه را تحت یک بیرق می‌برند، علما را باید از بین ببرند. خوب، حالا به این قدر هم کفایت نکردند؛ بین خود مردم جدایی بیندازند. باتبلیغات، کردستان، بلوچستان، بختیاری، خراسان، در داخل ایران، پاکستان و ایران، آن علی‌ حده این علی‌ حده، نمی‌دانم، ممالک عربی، بحرین، نمی‌دانم، کذا و کذا و کذا، هر کدام علی‌ حده، اینها را از هم جدا کردند؛ تکه تکه کردند. مسلمین را از هم جدا کردند؛ تکه تکه کردند. 🔺 در این جنگ عمومی (جنگ جهانی اول) که غلبه پیدا کردند آنها علیه عثمانی که یک دولت بسیار بزرگی بود و از مصر تا حجاز تا خیلی جاهای دیگر بود، این را تکه تکه کردند، و هر جایش را به یک کسی دادند؛ به یکی از نوکرهای خودشان یعنی خارجیها اداره‌شان بکنند. این حکومتها را مقابل هم قرار دادند: سلطان کذا و سلطان کذا. رئیس جمهور کذا و رئیس جمهور کذا. همه را مقابل هم قرار دادند. همه را دشمن هم کردند. این دشمن آن و آن دشمن این. حالا کنار نشسته‌اند و بردند همه چیز ما را. اینها با هم دشمنی کردند، خودشان با هم دشمنی کردند! در هر مملکتی هم «احزاب» درست کردند- حزبهای مختلف. حزبهایی که همه مخالف هم هستند. این آن را بکوبد و آن این را بکوبد. جبهه‌های مختلف؛ حزبهای مختلف «من حیث لا یشعر» و مسلمین مع الاسف به واسطه عدم توجه به عمق مسائل تحت تاثیر واقع شده، و می‌شوند. دولت عراق علی‌ حده و دولت ایران علی‌ حده؛ هر دو مسْلم، اما با هم دعوا و جنگ دارند. دولت پاکستان علی‌ حده، دولت کذا علی‌ حده، و همه‌شان مسْلم، اما با هم جنگ دارند؛ دعوا دارند. امام خمینی (ره)؛ 30 اردیبهشت 1358 بيشتر بخوانيد: http://emam.com/posts/sahifehbydate/58/02/30/2 #مرزهای_دروغ #روباه_پیر @sahifeh_entezar