📚 یک قطعه از کتاب: 🔻آثار ادبی را شاید بتوان به قلعه‌هایی تشبیه کرد که هر منتقد می‌تواند به شیوه‌های مختلف و با ابزارهای متفاوت، بدان راه یابد و بسته به شیوه و ابزاری که برمی‌گزیندچشم‌اندازهای متفاوتی از آن را بر ما عرضه کند. 🔹با روی کار آمدن شاهان قاجار، به خصوص فتحعلی‌شاهِ شعرشناس و درویش مسلک، و تلاش او برای احیای شکوه دربار و رسوم درباری، بار دیگر، بازار شعر درباری رونق می‌گیرد. در این عهد، به سبب صله‌های گزافی که مداحان دریافت می‌کنند مدایحی سراپا دروغ و گزاف عرضه می‌کنند. 🔹شاید یکی از دلایل افراط‌‌کار ی این شاعران در مداحی، علاوه بر چشم‌داشتهای مادی و اغراض شخصی، آن باشد که اغلب شاعران این عهد، از وابستگان دربارها و از خانواده امیران و حاکمان شهرها بوده و از اوان کودکی، با ذهنیت استبدادی و درباری پرورش یافته بوده‌اند. 🔹اشعاری که شاعران عهد قاجار –پیش از عصر مشروطه- سروده‌اند، نه‌تنها از نظر سبک بیان تازگی ندارد، که از مسائل جامعه و زندگی مردم نیز فرسنگ‌ها به دور بوده است. تنها در اشعار یکی دو تن، از جمله یغمای جندقی و فتح‌الله خان شیبانی می‌توان رد پای اعتراض گونه‌ها و شکایت‌هایی را درباره مسائل اجتماعی و احیانا موضوعات سیاسی مشاهده کرد که در جای خود ارزنده است. 📌برگرفته از کتاب جامعه‌شناسی ادبیات فارسی نویسنده : محمد پارسا نسب ناشر: سازمان سمت 🔗خرید آنلاین نسخه کاغذی و الکترونیکی: http://samta.samt.ac.ir/content/9243 ◻️ به کانال سازمان «سمت» بپیوندید👇 👉 @sazman_samt