آقای عبدی با توجه به سوابق امنیتی خود حتما می‌دانند که اهمیت حفظ و تداوم پخش اخبار و برنامه‌های سازمان رسانه‌ای هر کشور در شرایط جنگی، خصوصا پس از حملات موشکی بی‌سابقه و مستقیم به ساختمان مرکزی رسانه ملی، کمتر از حفظ توان آفندی نیروهای مسلح پس از حملات اولیه‌ی دشمن نیست.
این که با در نظر گرفتن ملاحظات ملی و اخلاقی چگونه بر خود روا می‌دارند که در روزهایی که هنوز رد خون شهدای سازمان در ساختمان شیشه‌ای بر زمین است، صبح و شام در رسانه‌های مختلف به حملاتی غیرمنصفانه علیه رسانه‌ی ملی ادامه می‌دهند را ان شاءالله به تاریخ پاسخ خواهند داد.
یک مشکل تاریخی برخی از اصلاح‌طلبان این است که مردم را «سر جهازی» خود می‌پندارند و خود را سخنگوی انحصاری مردم. ظاهراً قرار نبوده مردم بدون اذن آنها هنگام حمله‌ی دشمن اینگونه حماسی و شورانگیز در میدان دفاع از وطن حاضر شوند! آن هم بدون تغییر قانون اساسی و مجلس مؤسسان و رفراندوم!
آشفتگی‌های نظری و پریشان‌گویی بخشی از جریان‌های سیاسی در قالب نامه‌نگاری‌ها و بیانیه‌های اخیر در واقع نشانه‌ی یک بحران وجودی است. همه‌ی تصوراتی که سال‌ها از «مردم» برمی‌ساختند ناگهان فروریخت. اکنون با این پرسش اساسی مواجه شده‌اند که «پس ما چه‌کاره هستیم؟».
🔹شهاب اسفندیاری
#رسانه_مجازی
@semnan_irib