🔰 صلح امام حسن(ع) و تحلیل یک قضیه شرطیه 🔹فروکاستن سیره امام حسن در صلح همان قدر خطاست که محصور کردن سیره امام حسین(ع) در قیام. جنگ و صلح و قیام و قعود این دو امام و هر امام معصوم دیگری تابع اصلی است که اهل تکلیف باید در پی اصطیاد آن باشند. مراجعه به تاریخ گویای آنست که امام حسن بلا فاصله بعد از شهادت امیرالمومنین(ع) با بیان خطبه خود بر آن بود تا لشکری به سوی شام روانه کند. در این مرحله امام حسن(ع) اقدام برای جنگ با معاویه می کند. بعد از اقدام امام حسن(ع) حوادثی رخ داد که نشان می داد کسانی که با امام هستند قصد یاری او را ندارند و ناگوارترین این حوادث ترور امام حسن(ع) در شهر ساباط بود. 🔸جمع بندی نهایی امام حسن(ع) این بود که با وجود چنین لشکر بی انگیزه ای، جنگیدن با معاویه نه تنها ثمره ای نخواهد داشت بلکه منجر به از بین بردن همه امکانات انسانی و غیر آن خواهد شد. ظاهرا تا اینجا مطلب عجیبی بیان نشده است، اما آنچه برای صاحب این قلم عجیب است، موج وسیعی از نوشتارهایی است که در فضای مجازی نمود یافته و همگی با تمسک به بیاناتی از امام حسن(ع)، صلح آن حضرت را از مقوله «تسلیم در برابر نظر مردم» دانسته اند. 🔻ایده محوری در این نوشتارها «عدم تحمیل جنگیدن بر مردم از سوی امام حسن(ع)» است. این در حالی است که حقیقت آنچه در حیات امام حسن(ع) رخ داد «تحمیل مصالحه بر امام حسن از سوی مردم» بود. +ادامه مطلب .