🔰خودشیفتگی مزمن پهلوی ⭕️یکی از امراض روانی شاه خویشتن‌پرستی و عشق بی‌اندازه به شخص خود بود. در روانشناسی از این مرض با عنوان «نارسیزیسم» یاد می‌کنند. شخصی که به این بیماری مبتلا است اگر از شدت بیماری مشرف به مرگ هم باشد، به‌محض این‌که به دروغ به او بگویند که مردم به او عشق می‌ورزند و شیفته و فریفته او هستند، بهبود یافته و از بستر بر می‌خیزد. 〽️محمدرضا در سال‌های آخر حکومتش تلاش زیادی کرد تا خود را فرمانروایی دانا و قدرتمند نشان دهد. برگزاری مراسم‌های باشکوه متعدد، اظهارات اقتدارطلبانه و متعدد او در زمینه‌ی کلیه‌ی جنبه‌های زندگی ایرانیان، جملگی اجزایی از ارائه‌ی چنین تصویری بود که او از خود داشت. این توهمات عظمت‌گرایانه از سوی محمدرضا باعث می‌شد که اطرافیان وی از ارائه‌ی گزارش‌های واقعی مملکت برحذر باشند و با گزارش‌های غیرواقعی از اوضاع مملکت، به تملق و چاپلوسی از شخص شاه بپردازند. 📚روانشناسی شخصیت شاه، حسن فراهانی، ص 697 - 701 پ.ن: این بیماری روانی محمدرضا پهلوی، یکی از دلایلی بود که درباریان و اطرافیانش را بجای انتقال دهنده واقعیات کف جامعه به افراد چاپلوس و متملق تبدیل کرده بود. #فرار_شاه ┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈ 🔻عضو #صراط شوید. @serat_zanjan