✍صفت مؤمن... 🔹مؤمن ضمن داشتن حزن و اندوه دائمی‌درونی، ظاهری بشاش و خندان دارد: «الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِی وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِی قَلْبِهِ؛ مؤمن لبخندش نمایان و اندوهش پنهان است.» آری! مؤمن همیشه محزون و دل‌خون است. مؤمن همیشه در دلش باخدا مناجات و گفتگو دارد؛ هرچند وقتی که با مردم می‌نشیند، حُسن اخلاق به خرج می‌‌دهد. همین اندوه دل، منشأ مناجات و پیشرفت روحی انسان است. اگر خدای‌ناکرده در دل قساوت، ظلمت، تاریکی، غفلت و...باشد، آدم نمی‌تواند پیشرفت کند. 📚اخلاق اهل بیتی ▪️آیت الله کمیلی خراسانی حفظه الله @seyr_solouk