وَکَمْ مِنْ عَقْل أَسِیر تَحْتَ هَوَى أَمِیر چه بسا عقل ها که در چنگالِ هوا و هوس هاى حاکم بر آنها اسیرند» 🖊مى دانیم خداوند دو نیرو به انسان بخشیده است: یکى نیروى عقل که خوب و بد را با آن تشخیص مى دهد و راه و چاه را مى شناسد و دیگرى انگیزه هاى مختلف نفسانى است که آن هم در حد اعتدال براى بقاى انسان ضرورى است; خواه علائق جنسى باشد یا علاقه به مال و ثروت و مقام و قدرت حکمت ٢١١