وقتی پدر و مادرها برای خنده بچه‌ها رو می‌ترسونن، فکر نمی‌کنن که این کار چه تاثیری روی روان اون‌ها می‌ذاره. وقتی دائم بچه رو از یه چیز یا کسی می‌ترسونیم، نباید انتظار داشته باشیم که اون بچه همیشه آرامش داشته باشه. این ترس ممکنه توی دلش بمونه و بعدها مشکلات روانی براش ایجاد کنه. حالا فکر کن، اگه یه بچه دائم از طرف پدر، مادر یا اطرافیانش با ترس روبه‌رو بشه، چی توی ذهنش باقی می‌مونه؟ اون خاطرات بد باهاش می‌مونه و آینده‌ش رو تحت تأثیر قرار می‌ده. ترسوندن بچه‌ها هیچ وقت نمی‌تونه روشی درست یا عادلانه باشه. حتی ممکنه این بچه‌ها وقتی بزرگ می‌شن، دیگه به والدینشون اعتماد نکنن، چون همیشه اونا رو عامل ترسشون می‌دونن. یه ارتباطی که با ترس و تهدید باشه، راه سلامت روح و روان بچه رو می‌بنده. اینجور بچه‌ها ممکنه اعتماد به نفسشون کم بشه، خودشون رو کوچیک و بی‌ارزش ببینن و نتونن با والدینشون رابطه خوبی داشته باشن. اینا نیاز دارن که همیشه توی محیطی باشن که محبت و آرامش وجود داره، نه ترس و تهدید. بچه‌هایی که همیشه ترسیده باشن، معمولاً خجالتی و کم‌رو می‌شن، قدرت تصمیم‌گیری ندارن و دوستی‌هاشون هم خیلی پایدار نیست. حتی توی زندگی روزمره هم احساس ناامنی می‌کنن و همیشه یه ترس مبهم و اضطراب باهاشون هست. والدین باید هر نوع ترسوندنی رو – چه با حرف، چه با تهدید و زدن – کنار بذارن. باید به جای ترس و تهدید، به بچه‌ها آرامش بدن و از این طریق کمک کنن تا بچه‌هاشون روانی سالم داشته باشن. #نکته_تربیتی   ━━═━━⊰❀🦋❀⊱━━═━━━  @shahid_reza_hajizadeh