امام على‏(ع) می‏فرماید: «هرکس که خداوند مالى را به او ببخشد، باید به خویشاوند خود بخشش کند، و سفره ‏هاى مهمانی بگستراند، و اسیر را آزاد کند، و از آن به نیازمندان و بدهکاران بپردازد، و برای به دست آوردن ثواب الهي در برابر پرداخت حقوق الهي شکیبایی ورزد» (نهج البلاغه، خ 142).