متن کامل روایت 👇🏻👇🏻 اصبغ بن نباته می‌گوید: امام علی علیه السلام روزی در ایّام خلافتش به سوی مسجد رفت، در حالی که ردای پیغمبر را پوشیده و عمّامه آن جناب را بر سر گذارده بود، بر روی منبر قرار گرفت و حمد و ثنای الهی را بجا آورد و مردم را پند داد، سپس با کمال وقار و آرامش به منبر تکیه داده و انگشتان را از هم باز نموده بر بالای شکم خود قرار داد و فرمود: سَلُونی قَبْلَ اَنْ تَفْقِدوُنی، سَلُونی فَاِنَّ عِنْدی عِلْمُ الْأوَّلینَ وَ الْاخِرینَ اَما وَ اللَّهِ لَوْ ثُنِیِّ لِیَ الْوَسادَةُ لَحَکَمْتُ بَیْنَ اَهْلِ الْتَوْرایَةِ بِتَوْراتِهِمْ وَ بَیْنَ اَهْلِ الْاِنجیلِ بِاِنْجیلِهِمْ وَ بَیْنَ اَهْلِ الزَّبُورِ بِزَبُورِهِمْ وَ بَیْنَ اَهْلِ الْفُرقانِ (الْقُرآنُ) بِفرْقانِهِمْ حَتّی ... «ای مردم هرچه می‌خواهید از من بپرسید پیش از آنکه مرا نیابید که دانش گذشتگان و آیندگان در نزد من است. سوگند به خدا اگر امکان داوری برایم حاصل شود، هر آینه حکم می‌کنم میان اهل تورات با تورات آنها، و میان اهل انجیل با انجیلشان و میان اهل زبور با زبورشان، و میان اهل قرآن با قرآن آنها، و حقایق هر یک از این کتب را براستی آشکار می‌سازم، به گونه‌ای که اگر خداوند آن کتابها را گویا کند و به نطق آورد، اظهار می‌دارند که: خدایا علی به حکم واقعی داوری نمود. به خدا سوگند، از تمام مردمی که ادّعای علم و دانش در مورد قرآن می‌کنند من به حقایق و تأویلات آن از همه آنها واقف‌تر و داناترم، اگر آیه‌ای نبود باز هم من، از تمام پیش آمدهائی که تا روز قیامت می‌شوند شما را با خبر می‌ساختم...» بر خلاف برداشت و ترجمه‌ای که وزیر سابق ارایه کرده، روشن است که امیرالمومنین در این بیان نورانی خود در صدد رسمیت بخشیدن یا امتیاز دادن به اهل کتاب و فرق و مذاهب دیگر یا بیان حقوق شهروندی آنها نیست. بلکه با اشاره به دانش الهی خود، تسلط ولایت بر واقعیت‌های ادیان دیگر را نشان می‌دهد. ڪانال "شهیدحسن‌مختارزاده" .🌷. [ https://eitaa.com/joinchat/475726088C2e997a476a ]