منطقه عملیاتی کربلای ۴، با شلیک منورها مثل روز روشن شده بود.در هنگامه سخت تبادل آتش طرفین، ناگهان روی خاکریز به شهید مغفوری برخوردم... همدیگر را سخت در آغوش گرفتیم. هنوز گرمای بوسه هایش را احساس می کنم و به تکرار آن در جنت لقای حق، دلخوش و امیدوارم!
عصر روز بعد - پنجشنبه ۴ دی ۱۳۶۵ - منطقه با بمباران دشمن، در دود سیاه و غلیظی گم شد. وقتی روشنایی بازگشت؛ بچه های لشکر ثارالله در بهتی غم آلود یکدیگر را باز یافتند. از عبدالمهدی مغفوری خبری نبود.... عارف لشکر هم آسمانی شده بود. ...
صدای گریه بلند حاج قاسم در فراق شهید هم هنوز در گوش ها طنین اندازست.
شادی ارواح طیبه شهدا و امام شهدا صلوات🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷