+ 🌱یه جایی از کتاب انتظار استاد پناهیان بود که : امام صادق (ع) در مناجاتی با امام مهدی (عج)، که در آن زمان هنوز به دنیا نیامده است ، زبان حال جانسوزی دارند . . . سید صیرفی می گوید : من و مفضل بن عمر و ابوبصیر و ابان بن تغلب بحضور حضرت جعفرصادق (ع) شرفیاب شدیم. دیدیم حضرت روی زمین نشسته و عبائی بی یقه پوشیده، که آستین هایش کوتاه بود، در آن حال مانند مادر فرزند مرده و جگر سوخته گریه می کرد.آثار حزن از رخسار مبارکش پیدا بود، رنگ صورتش تغییر کرده بود، و در حالی که چشمانش پر از اشک بود، می فرمود : « ای آقای من ! غیبت تو، خواب را از من ربوده و لباس صبر بر تنم تنگ نموده و آرامش جانم را سلب کرده. آقای من ! غیبت تو مصائب مرا به اندوه ابدی کشانده است . . . » 📚کمال الدین و تمام النعمه ، ج 2 ، ص 353. |