📣📣📣🌿🌹﷽🌹🌿📣📣📣 📣(از نوف بكالی نقل شد كه امام علیه السلام در سال ٤٠ هجری در اواخر عمر خود در شهر كوفه بر روی تخته سنگی كه جعده بن هيبره مخزومی برای او نصب كرد ايستاد و اين سخنرانی را ايراد كرد، در حالی كه پيراهنی خشن از پشم بر تن داشت و شمشيری با بندی از ليف خرما به گردن آويخته و بر پاهای مباركش، كفشی از ليف خرما داشت و بر پیشانی او پینه از کثرت سجود آشکار بود، فرمود:) (قسمت_اول ) 1⃣ستايش پروردگار سبحان ♦️ستايش خداوندی را سزاست که سرانجام خلقت، و پايان کارها به او باز می گردد. خدا را بر احسان بزرگش، و برهان آشکار، و فراوانی فضل و آنچه بدان بر ما منّت نهاده است می ستائيم، ستايشی که حقِّ او را اداء کند، و شکر شايسته او را به جا آورد، به ثواب الهی ما را نزديک گرداند و موجب فراوانی نيکی و احسان او گردد. از خدا ياری می طلبيم، ياری خواستن کسی که به فضل او اميدوار، و به بخشش او آرزومند، و به دفع زيانش مطمئن، و به قدرت او معترف، و به گفتار و کردار پروردگار اعتقاد دارد. به او ايمان می آوريم، ايمان کسی که با يقين به او اميدوار، و با اعتقاد خالص به او توجّه دارد، و با ايمانی پاک در برابرش کرنش می کند، و با اخلاص به يگانگی او اعتقاد دارد، و با ستايش فراوان خدا را بزرگ می شمارد، و با رغبت و تلاش به او پناهنده می شود. 📜 #نهج_البلاغه، #خطبه182 📣🌹🕊 📣🌿🌹 📣📣📣📣