📣📣📣🌿🌹﷽🌹🌿📣📣📣 📣(در شهر کوفه در سال ٣٧ هجری، هنگام حرکت دادن مردم به سوی صفین و جنگ با شامیان، ایراد فرمود. ) (قسمت_اول ) 1⃣خداشناسی ♦️فرمان خدا قضای حتمی و حکمت، و خشنودی او مايه امنيّت و رحمت است؛ از روی علم، حکم می کند و با حلم و بردباری می بخشايد. خدايا! سپاس تو راست بر آنچه می گيری، و عطا می فرمايی، و شفا می دهی يا مبتلا می سازی. سپاسی که تو را رضايت بخش ترين، محبوب ترين، و ممتازترين باشد، سپاسی که آفريدگانت را سرشار سازد، و تا آنجا که تو بخواهی تداوم يابد، سپاسی که از تو پوشيده نباشد، و از رسيدن به پيشگاهت باز نماند، سپاسی که شمارش آن پايان نپذيرد، و تداوم آن از بين نرود. خدايا! حقيقتِ بزرگی تو را نمی دانيم، جز آن که می دانيم تو زنده ای و احتياج به غير نداری، خواب سنگين يا سبک تو را نمی ربايد، هيچ انديشه ای به تو نرسد و هيچ ديده ای تو را ننگرد، اما ديده ها را تو می نگری، و اعمال انسان ها را شماره فرمايی، و قدم ها و موی پيشانی ها زمام امور همه به دست تو است، خدايا آنچه را که از آفرينش تو می نگريم، واز قدرت تو به شگفت می آييم و بدان بزرگی قدرت تو را می ستاييم، بسی ناچيزتر است در برابر آنچه که از ما پنهان، و چشم های ما از ديدن آنها ناتوان، و عقل های ما از درک آنها عاجز است، و پرده های غيب ميان ما و آنها گسترده می باشد. 2⃣ را ههای خداشناسی ♦️ پس آن کس که دل را از همه چيز تهی سازد، و فکرش را به کار گيرد تا بداند که چگونه عَرش قدرت خود را برقرار ساخته ای و پديده را چگونه آفريده ای؟. و چگونه آسمان ها و کرات فضايی را در هوا آويخته ای؟ و زمين را چگونه بر روی امواج آب گسترده ای؟ نگاهش حسرت زده، و عقلش مات و سرگردان، و شنواييش آشفته، و انديشه اش حيران می ماند. 📜 #نهج_البلاغه، #خطبه160 📣🌹🕊 📣🌿🌹 📣📣📣📣