گاهۍاوقات‌آرزوۍ عرش‌خداروبه‌خنده‌درمیاره... راحت‌ میڪنیم‌بعدشم‌میگیم‌... حالابعداازدلش‌درمیارم؟! حالابالفرض‌اونم‌بخشیدت‌،سابقہ‌ۍ خودتوپیش‌ خراب‌نڪن... راحت‌دل‌همومیشڪونیم... میگیم خدابه دل وذات آدمهانگاه میکندوشهادت رانصیب می‌کند... یعنی قضاوت کردیم... قبلااگہ‌یه‌ نمۍخوندیم‌ زمینوزمانوبه‌هم‌میدوختیم... الان‌یادمون‌نیست‌اخرین‌بارۍ ڪه‌‌نمازشب‌خوندیم‌ڪۍبوده... بنـظرت‌ میشیم؟