2️⃣ الصّادق (علیه السلام)- إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی کَانَ وَ لَا شَیْءَ فَخَلَقَ خَمْسَهًْ مِنْ نُورِ جَلَالِهِ وَ اشْتَقَّ لِکُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمُ اسْماً مِنْ أَسْمَائِهِ الْمُنْزَلَهًْ فَهُوَ الْحَمِیدُ وَ سَمَّانِی مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) وَ هُوَ الْأَعْلَی وَ سَمَّی أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ عَلِیّاً (صلی الله علیه و آله) وَ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَی فَاشْتَقَّ مِنْهَا حَسَناً (علیه السلام) وَ حُسَیْناً (علیه السلام) وَ هُوَ فَاطِرٌ فَاشْتَقَّ لِفَاطِمَهًْ (سلام الله علیها) مِنْ أَسْمَائِهِ اسْماً فَلَمَّا خَلَقَهُمْ جَعَلَهُمْ فِی الْمِیثَاقِ عَنْ یَمِینِ الْعَرْشِ وَ خَلَقَ الْمَلَائِکَهًْ مِنْ نُورٍ فَلَمَّا أَنْ نَظَرُوا إِلَیْهِمْ عَظَّمُوا أَمْرَهُمْ وَ شَأْنَهُمْ وَ لُقِّنُوا التَّسْبِیح ... فَلَمَّا خَلَقَ اللَّهُ تَعَالَی آدَمَ (علیه السلام) نَظَرَ إِلَیْهِمْ عَنْ یَمِینِ الْعَرْشِ فَقَالَ: یَا رَبِّ مَنْ هَؤُلَاءِ؟ قَالَ: یَا آدَمُ! هَؤُلَاءِ صَفْوَتِی وَ خَاصَّتِی خَلَقْتُهُمْ مِنْ نُورِ جَلَالِی وَ شَقَقْتُ لَهُمْ اسْماً مِنْ أَسْمَائِی. قَالَ: یَا رَبِّ! فَبِحَقِّکَ عَلَیْهِمْ عَلِّمْنِی أَسْمَاءَهُمْ. قَالَ: یَا آدَمُ! فَهُمْ عِنْدَکَ أَمَانَهًْ سِرٌّ مِنْ سِرِّی لَا یَطَّلِعُ عَلَیْهِ غَیْرُکَ إِلَّا بِإِذْنِی. قَالَ: نَعَمْ یَا رَبِّ! قَالَ: یَا آدَمُ! أَعْطِنِی عَلَی ذَلِکَ الْعَهْدَ. فَأَخَذَ عَلَیْهِ الْعَهْدَ ثُمَّ عَلَّمَهُ أَسْمَاءَهُمْ ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَی الْمَلائِکَهًْ وَ لَمْ یَکُنْ عَلَّمَهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ فَقالَ أَنْبِئُونِی بِأَسْماءِ هؤُلاءِ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ* قالُوا سُبْحانَکَ لا عِلْمَ لَنا إِلَّا ما عَلَّمْتَنا إِنَّکَ أَنْتَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ* قالَ یا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمائِهِمْ فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمائِهِمْ قالَ وَ أَوْفُوا بِوَلَایَهًْ عَلِیٍّ (علیه السلام) فَرْضاً مِنَ اللَّهِ أُوفِ لَکُمْ بِالْجَنَّهًْ. ✅ امام صادق (علیه السلام) زمانی که هیچ‌چیزی وجود نداشت، خداوند تبارک‌وتعالی بود و پنج چیز را از نور جلال خود، خلق کرد و بر هرکدام از آن‌ها نامی برگرفته از نام‌های خودش فروفرستاد. خداوند «حمید» است و مرا «محمّد» نامید؛ او خود «اعلی» است و امیرالمؤمنین را «علی» خواند؛ و او «اسماءالحسنی» دارد که حسن و حسین را از اشتقاق آن گرفته است؛ او «فاطر» است که برای «فاطمه» اسمی از اسماء خودش برگزیده است. پس چون ایشان را خلق کرد برای گرفتن پیمان، آن‌ها را در سمت راست عرش قرار داد. همچنین خداوند فرشتگان را از نور آفرید؛ با این‌حال هرگاه فرشتگان به این پنج نور می‌نگریستند، امر و مقامشان را بزرگ دانسته و تسبیحشان می‌کردند ... پس زمانی که خداوند آدم (علیه السلام) را آفرید او از سمت راست عرش به آن پنج نور نگاه کرد و از خداوند پرسید: «پروردگارا! ایشان چه کسانی هستند»؟ فرمود: «ای آدم (علیه السلام)! اینان افراد خاص و برگزیدگان من هستند که از نورجلالت خویش، به وجودشان آوردم و بر آن‌ها نام‌هایی برگرفته از نام‌های خود نهادم». آدم (علیه السلام) گفت: «پروردگارا! تو را به حقّی که آن‌ها بر تو دارند سوگند می‌دهم که اسامی آن‌ها را به من تعلیم بده». خداوند فرمود: «ای آدم (علیه السلام)! پس من این اسامی را نزد تو به امانت می‌گذارم و آن از جمله اسراری است که احدی بی‌اجازه‌ی من جز تو از آن آگاه نمی‌شود». آدم (علیه السلام) گفت: «بله ای پروردگار»! خداوند فرمود: «ای آدم (علیه السلام)! با من عهد ببند که بر این سوگندت پایبند باشی». پس از او پیمان گرفت. سپس خداوند نام آن‌ها را به آدم (علیه السلام) آموخت. آنگاه آن مخلوقات را به ملائکه که نام آن‌ها را نمی‌دانستند، عرضه کرد وگفت: «اگر راست می‌گویید از نام آن‌ها به من خبر دهید». ملائکه گفتند: «خدایا تو پاک و منزّهی! ما از آن بی‌خبریم؛ مگر اینکه توکه دانا و حکیم هستی، ما را از آن مطّلع گردانی». خداوند فرمود: «ای آدم (علیه السلام) آن‌ها را از نام ایشان خبر بده». پس زمانی که او برای فرشتگان، نام‌های آن‌ها را بیان کرد، فرمود: «به ولایت علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) که از سوی خداوند واجب شده وفا کنید تا بهشت را برای شما تضمین کنم». 🔰 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۲۳۴ بحارالأنوار، ج۳۷، ص۶۲/ فرات الکوفی، ص۵۶؛ فیها «قال ... بالجنّهًْ» محذوفٌ #بقره #آیه31 #صفحه6