📖 ثمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ فَهِيَ كَالْحِجارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً وَ إِنَّ مِنَ الْحِجارَةِ لَما يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهارُ وَ إِنَّ مِنْها لَما يَشَّقَّقُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ الْماءُ وَ إِنَّ مِنْها لَما يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ اللهِ وَ مَا اللهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ [74] 🔶 سپس دل‌هاى شما بعد از اين [همه كفران] سخت شد؛ همچون سنگ، يا سخت‌تر! چرا كه پاره‌اى از سنگ‌ها مى‌شكافد و از آن نهرها جارى مى‌شود؛ و پاره‌اى از آنها شكاف برمى‌دارد و آب از آن تراوش مى‌كند؛ و پاره‌اى از خوف خدا [از فراز كوه] به زير مى‌افتد؛ [امّا دل‌هاى شما نه از خوف خدا مى‌تپد و نه سرچشمه‌ي دانش و عواطف انسانى است] و خداوند از آنچه انجام مى‌دهيد غافل نيست.