1️⃣ الصّادق (علیه السلام)- إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًْ نَادَی مُنَادٍ مِنْ بُطْنَانِ الْعَرْشِ أَیْنَ خَلِیفَهًْ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ فَیَقُومُ دَاوُدُ النَّبِیُّ (علیه السلام) فَیَأْتِی النِّدَاءُ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ لَسْنَا إِیَّاکَ أَرَدْنَا وَ إِنْ کُنْتَ لِلَّهِ تَعَالَی خَلِیفَهًْ ثُمَّ یُنَادِی ثَانِیَهًْ أَیْنَ خَلِیفَهًْ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ؟ فَیَقُومُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) فَیَأْتِی النِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ یَا مَعْشَرَ الْخَلَائِقِ هَذَا عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ خَلِیفَهًْ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ حُجَّتُهُ عَلَی عِبَادِهِ فَمَنْ تَعَلَّقَ بِحَبْلِهِ فِی دَارِ الدُّنْیَا فَلْیَتَعَلَّقْ بِحَبْلِهِ فِی هَذَا الْیَوْمِ یَسْتَضِیءُ بِنُورِهِ وَ لْیَتَّبِعْهُ إِلَی الدَّرَجَاتِ الْعُلَی مِنَ الْجَنَّاتِ. قَالَ: فَیَقُومُ النَّاسُ الَّذِینَ قَدْ تَعَلَّقُوا بِحَبْلِهِ فِی الدُّنْیَا فَیَتَّبِعُونَهُ إِلَی الْجَنَّهًْ ثُمَّ یَأْتِی النِّدَاءُ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ أَلَا مَنِ ائْتَمَّ بِإِمَامٍ فِی دَارِ الدُّنْیَا فَلیَتَّبِعْهُ إِلَی حَیْثُ یَذْهَبُ بِهِ فَحِینَئِذٍ تَبَرَّأَ الَّذِینَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا وَ رَأَوُا الْعَذابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبابُ وَ قالَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنا کَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ کَما تَبَرَّؤُا مِنَّا کَذلِکَ یُرِیهِمُ اللهُ أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَیْهِمْ وَ ما هُمْ بِخارِجِینَ مِنَ النَّارِ. ✅ امام صادق (علیه السلام) روز قیامت، ندادهنده‌ای از عرش ندا می‌دهد: «خلیفه‌ی خداوند در زمینش کجاست»؟ داود پیامبر (علیه السلام) برمی‌خیزد. از جانب خدای عزّوجلّ ندا می‌رسد: «منظور ما تو نیستی! هرچند که خلیفه‌ی خداوند بوده‌ای». بار دوّم ندا می‌رسد: «خلیفه‌ی خداوند در زمینش کجاست»؟ امیرالمؤمنین علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) برمی‌خیزد. از جانب خدای عزّوجلّ ندا می‌رسد: «ای آفریدگان! این علیّ‌بن ابی‌طالب (علیه السلام) خلیفه‌ی خدا در زمین او، و حجّت او بر بندگانش است. هرکه در دنیا به ریسمان [ولایت] او آویخته باشد، امروز نیز به ریسمان او می‌آویزد تا از نور او روشنی گرفته و به دنبال او به درجات بلند بهشتی راه یابد». پس مردمی که در دنیا به ریسمان [ولایت] او آویخته‌بودند برخاسته و به دنبال آن حضرت به بهشت می‌روند. سپس از جانب خداوند جلّ‌جلاله ندا می‌رسد: «هرکس در دنیا به دنبال پیشوایی راه افتاده [امروز نیز] به دنبال او به هرجا که او را ببرد، راه بیفتد». اینجاست که می‌فرماید: الَّذِینَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا وَ رَأَوُا الْعَذابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبابُ و [در این هنگام] پیروان می‌گویند: «کاش بار دیگر به دنیا برمی‌گشتیم تا از آن‌ها (پیشوایان گمراه) بیزاری جوییم؛ آن‌چنان‌که آنان [امروز] از ما بیزاری جستند! [آری]؛ خداوند این چنین اعمال آنها را به صورت حسرت‌زایی به آنان نشان می‌دهد و هرگز از آتش [دوزخ] خارج نخواهند شد. (بقره/ ۱۶۷) 🔰 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۷۸۰ بحارالأنوار، ج۸، ص۱۰/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۸۹/ النورالثقلین/ البرهان